Probleemkind

 

Ik wil het even hebben over de term probleemkind dat in deze maatschappij en dan vooral op scholen en in instanties vaak worden gebruikt.

 

Wat is nou echt een probleem kind en bestaat een probleem kind wel echt. 

 

In mijn ogen niet.

 

Wat de maatschappij afstempelt als een probleemkind is een kind die heel wat heeft moeten doormaken in zijn jongere jeugd. Het kind is afgekeurd of in een hokje geplaatst dat het niet goed is of zich anders moet gedragen. Het kind moet een gedeelte van zichzelf onderdrukken, krijgt medicatie om dit gedeelte te onderdrukken en mag door wat de maatschappij is aangeleerd niet zichzelf zijn.

Dit is een kind die zich heel alleen voelt, zich niet geliefd voelt en of niet goed genoeg voelt. 

 

Even over de ouders van dit zogenaamde probleemkind. Ook al willen de ouders het beste voor dit kind en schuiven ze het af op het kind, dat komt doordat zij hun eigen trauma gedeeltes nog niet hebben verwerkt en nog niet aan zichzelf of in zichzelf hebben gekeken wat zij zelf missen of hebben doorgemaakt in hun leven.

 

Wat de maatschappij als probleem kind ziet en daarmee bestempeld is simpelweg een kind die anders is en in hun ogen niet aankunnen, toch vergeten ze dat dit zelfde kind zo is gecreëerd en gevormd door zijn of haar omgeving. De maatschappij of schoolsystemen zeggen probleem, omdat het kind zich niet aanpast en of zich niet gedraagt hoe dat zij willen dat het zich gedraagt.

 

Misschien kunnen mensen volgende keer eens nadenken over hoe dit kind zich voelt, voordat zij dit kind bestempelen als een probleem.

 

Kinderen zijn namelijk nooit een probleem! Zij zijn alleen een probleem omdat de maatschappij er een probleem van maakt en niet naar de oorzaak kijkt waarom een kind bepaald gedrag vertoond! 

 

Het is namelijk een schreeuw van aandacht en liefde wat zij zo missen in hun jongere jaren, wat zich voortzet en wat ze meenemen in hun volwassene leven en zijn wij daar als volwassen niet verantwoordelijk voor? 

 

Wij die zo druk bezig zijn met ons drukke leventje, ons aanpassen en zooo goed willen zijn in de maatschappij? Voor andere mensen! Succesvol willen zijn en in ons eigen trauma en overlevingscycles leven... dat wij dit kind totaal vergeten aandacht en liefde te geven, of hetgeen geven dat zij nodig zijn en dat is er voor het kind zijn en het veiligheid te bieden. De veiligheid dat ieder kind nodig heeft terwijl het opgroeit. 

 

De steun en het geloof in hun dat ieder kind nodig heeft terwijl ze opgroeien. De stimulatie dat zij kunnen zijn wie ze zijn? I.p.v. dat we zeggen ‘dit kun je niet zeggen of zo kun je je niet gedragen!’ Praat met het kind en luister naar het kind, want wanneer je dat zegt zeg je in principe juist dat zij niet goed genoeg zijn hoe dat zij zijn. Je leert ze te onderdrukken in wie zij zijn! 

 

Een ieder kind is goed zoals hij of zij is en degene die een kind afstempelt als probleemkind, mag eerst eens naar zichzelf en hun eigen gedrag gaan kijken i.p.v. de schuld te leggen bij het kind. Wij als volwassen projecteren onze shit op kinderen en vormen deze kinderen tot wat ze zijn. 

 

Je kan het ook omdraaien en uit je fucking ego stappen en eens met liefde naar dit kind kijken! Zodat je ziet dat daar een beschadigd kind staat een kind waarvan wij zeggen een probleemkind, deze past niet in de maatschappij, terwijl deze zelfde maatschappij het kind zo heeft gevormd als hoe dat dit kind is, maar omdat dit kind zich niet aanpast en zich uit wat in de ogen van deze volwassenen niet acceptabel is, stempelen ze het kind af.

 

Wat het kind trouwens niet verder helpt, maar nog onzekerder maakt en nog meer het gevoel krijgt van ‘ik ben niet goed genoeg’ 

 

Een kind is nooit het probleem! Het is de omgeving en wat het kind heeft meegemaakt en wat het kind heeft gevoeld terwijl het opgroeide wat het kind heeft gemaakt tot wat het is! Laten we dus eens liefde gaan geven aan deze kinderen en ze het gevoel geven dat zij er mogen zijn en ze de veiligheid te bieden dat zij als kind zo hebben gemist. 

Laten wij nou eens in deze kinderen gaan geloven. Zij zijn immers de toekomst en als wij al niet in hun kunnen geloven en er voor onze kinderen kunnen zijn, wat moeten onze kinderen dan? 

 

Wij zijn het voorbeeld alleen doen wij alsof we beter en hoger zijn terwijl wij zijn geen haar beter dan het kind dat ons zo nodig heeft! 

 

Denk daar maar eens over na voordat je een kind een probleem kind of whatever noemt! Of liever denk niet en kijk met je hart!

 

Wij als mensen zij zo geconditioneerd in dat wij ons moeten aanpassen, waarbij wij het belangrijkste vergeten in ons leven. 

 

Wij leren onze kinderen zich aan te passen, wij leren onze kinderen zich stil en rustig te houden en waarom, omdat wij dat zo geleerd zijn. Wij kunnen onze kinderen niet aan omdat wij met te veel shit van onszelf zitten en wat leren we onze kinderen... om zich aan te passen en zichzelf en hun behoeften weg te cijferen voor anderen. Nog mooier wanneer een kind dit niet doet, zijn ze een probleemkind en bombarderen wij ze met nog meer ellende in dat ze niet goed genoeg zijn en zich niet gedragen. Dat ze geen respect hebben, geen eigenwaarde, geen zelfliefde en noem het maar op.. Maar waar komt dit nou vandaan??? Bij ons volwassenen, want wij hebben geen zelfrespect, eigenwaarde en of zelfliefde, wij doen alsof wij dit hebben, maar in feite cijferen wij ons helemaal weg voor de maatschappij waarin wij leven en doen we alsof dit normaal is, om overal aan te voldoen. 

 

Om altijd maar aardig te zijn en onze eigen behoeften weg te cijferen, waardoor wij zelf de behoeften van het kind op de verkeerde manier geven, want ja dat kan ook niet anders, wanner jezelf al niet eens meer weet wat je eigen behoeften zijn, wanneer je zelf al niet eens weet hoe je er voor jezelf kan zijn? hoe kun je er dan voor het kind zijn? 

 

Laten we nou eens leren om voor onze kinderen te zorgen, door te leren om voor ons zelf te zorgen. Laten wij onze kinderen eens wat liefde geven in plaats van over ze te klagen in dat ze niet goed genoeg zijn. Laten wij onze kinderen leren zelf respect te hebben, zelf liefde en eigenwaarde. Het begint bij jezelf, wees de verandering en bied het kind de veiligheid zichzelf te zijn.