Kinderen

Grenzen stellen en er voor je kind zijn tegelijkertijd.

 

Wat de meeste mensen niet zien is dat je dit beide kan doen en dat een kind beide nodig heeft. 

 

Wanneer een kind huilt dan zegt je oerinstinct dat je het kind moet vasthouden en comfort wil bieden. Sommigen zeggen daar word een kind hard van.. fuck off. 

 

Als jij een goede ouder bent zorg jij voor je kind, dan bied je het kind veiligheid en zorg je ervoor dat jou kind zichzelf kan zijn. Dat alle emoties van het kind er toe doen en dan zeg je niet dat het zich moet inhouden! 

 

Een kind hoort zich te kunnen uiten, wat het ook is dat zij uiten.

Wij zijn geleerd dat aandacht vragen slecht is, maar een kind heeft aandacht nodig en wanneer het niet de aandacht en liefde krijgt dat het nodig heeft, gaat het aandacht vragen op een andere manier. 

 

Bij boosheid dan zeg je ik snap dat je boos bent en dat is oké.. Je mag boos zijn, je mag huilen, je mag slaan, maar we slaan dan wel op een boksbal of een kussen ofzo en maken bijvoorbeeld niet dingen stuk. Dat is je grens! Emoties moeten er uit en zijn er om gevoeld te worden. Leer je kinderen het te uiten en het niet vast te houden.

 

Kinderen horen zich veilig en geborgen te voelen en niet dat je over beschermend bent, want als jij over beschermend bent, krijgt het kind geen zelf vertrouwen. Als jij geen nee kan zeggen tegen je kind en ze overal maar brengt en haalt, overal bij wil zijn en ze niet het vertrouwen geeft dat ze bepaalde dingen zelf kunnen, uiteindelijk duw je het kind bij je weg, want die heeft het gevoel dat het jou moet beschermen, omdat jij hun niet aankan, jij kan hun keuzes niet aan, hun leven, hun fouten en waarom... omdat jij er niet voor jezelf kan zijn.

 

Daar en tegen heb je ook ouders die hun kinderen in het diepe gooien en denken zoek het maar uit, daar word je zelfstandig van.. het kind voelt zich in de steek gelaten en niet waardig, gaan schreeuwen naar aandacht of nog erger het kind wordt helemaal stil en vraagt nergens meer om, omdat het denkt zichzelf te moeten redden. Het kind zal niet bij jou komen wanneer het je nodig heeft en waarom omdat het kind denkt dat het je lastig valt of het teveel is en jij met jezelf bezig bent. Ook een vorm van beschermingsmechanisme die is ontwikkeld door het niet gezien en gehoord zijn. 

 

Wanneer jij er niet voor jezelf kan zijn kun jij er niet voor je kind zijn. Zo simpel is het! Wanneer een ouder niet gelukkig is, zal het kind het zich aantrekken en zich afvragen wat heb ik gedaan of het ligt aan mij. Weet waar jij als ouder mee bezig bent.. je kan het faken gelukkig te zijn, maar kinderen voelen alles. Wanneer jij het faked, leer jij je kind alleen maar om zijn of haar gevoel te negeren, omdat jij iets anders laat zien dan dat het kind voelt. Energie liegt niet en een kind is gevoelig. Kinderen zijn puur! 

 

Dus leer er voor jezelf te zijn, zodat jij er voor je kind kan zijn! 

 

Alles maar toegeven en geen nee kunnen zeggen of heel beschermend zijn is niet goed voor een kind en zijn trauma responses van jezelf die jij projecteert op je kind omdat je denkt dat jij niet goed genoeg bent. Een kind heeft grenzen en liefde nodig. Jij kan het zo goed bedoelen, maar wat je kind nodig heeft ben jij. Het heeft jou liefde nodig, jou aandacht, jou tijd, jou knuffels, jou kusjes, jou gelukkig zijn met jezelf, de rust in jou, je grenzen, je regels, je veiligheid. 

 

Laat je het zo zeggen laat je kind zichzelf zijn, laat het zich uiten en geniet er van om bij je kind te zijn. De meeste mensen kunnen er niet eens van genieten om met zichzelf te zijn. Hoe kun je dan geniet van je kind. Werk aan jezelf, aan je eigenwaarde, je eigen respect, leer dat je eigen gevoelens er toe doen. Wees de troost voor het kind wanneer het je nodig is. Vertrouw het kind dat het zijn emoties aan kan en zijn of haar fouten, omdat jij hebt geleerd hoe jij je emoties kan voelen en weet hoe je er voor jezelf moet zijn tijdens deze emoties, hoe jij er voor jezelf kan zijn na fouten te hebben gemaakt. 

 

Je kan belerend zijn en beschermend, maar je kan ook luisteren naar wat het nodig is, vertrouwen en begeleiden. Je kan jou zin doordrijven of willen fixen wanneer het kind boos of verdrietig is (je gaat ze afleiden en ze van alles aanbieden) maar je kan ze ook gewoon even de ruimte geven om boos of verdrietig te zijn. Ga er naast zitten, geef een knuffel (als zij die willen) en dat is het. Laat het naar jou toe komen om te praten, maar geef het de ruimte dan ook om dat te doen. Wanneer het praat wees liefdevol, begripvol, geef hun het gevoel dat ze veilig kunnen zijn wie zij zijn en laat weten dat het oké is.

 

'Weet dat de kracht van het bewustzijn in ieder mens, de grootste troef is die de mensheid bezit'