Elk kind hoort mee te draaien in het gezin en hoort zijn eigen verantwoording te leren kennen. Zijn eigen taakjes.. in een gezin is iedereen belangrijk en zo zou ook iedereen mee te horen helpen in het gezin.. een ieder hoort zijn eigen verantwoordelijkheden te leren, zijn of haar eigen spulletjes op orde te leren houden en op te ruimen. Wat je gebruikt terug te plaatsen zodat het gezin makkelijk loopt en niet 1 ouder de verantwoording voor het gezin draagt.
Wanneer een kind niet zijn of haar eigen verantwoordelijkheden leert in het gezin, in zijn of haar gedrag, met zijn of haar spullen en de vader en of moeder geen grenzen heeft en de verantwoording op zich neemt gaat het kind dit coping gedrag later overnemen.. Het kind voelt zich niet belangrijk in het gezin en vormt geen eigenwaarde, zelfverzekerdheid en zal afhankelijk worden voor een gedeelte omdat het goedkeuring nodig heeft van een ander en zal zijn of haar eigen verantwoording ontlopen en de verantwoording voor anderen dragen. Dit komt omdat de balans in energie niet goed zit en zich een wond ontwikkeld in de waardigheid en competenties van het kind. Dit kan zich ontwikkelen in dat ze emotioneel er niet voor zichzelf kunnen zijn of geen eigen innerlijk dialoog hebben en geleefd worden door de goedkeuring van anderen, teveel van zichzelf gaan geven of juist alleen maar hun eigen innerlijke dialoog gaan leven door anderen.
Het is zo belangrijk dat de ouder de ouder is en deze verantwoordelijkheid draagt en niet het kind verantwoordelijkheid gaat nemen omdat de ouder deze verantwoordelijkheid niet kan nemen, maar het is ook belangrijk dat het kind zijn of haar eigen verantwoordelijkheid leert nemen en de ouder niet de taken van het kind draagt in wat het kind zelf kan.
Iedereen maakt deel uit van het gezin en daarom heet het een gezin! Iedereen mag zich gehoord, gezien en geliefd voelen. Iedereen hoort zich veilig te voelen om zichzelf te kunnen zijn. Zichzelf te kunnen uiten en respect te hebben voor zijn of haar eigen gevoelens, maar ook de gevoelens van anderen. Voor zijn of haar eigen grenzen, maar ook de grenzen van anderen! Wanneer het kind geen grenzen leert of geen nee kent, creëer je eigenlijk een narcist. Wanneer het kind zich niet kan uiten en zich veilig voelt creëer je een empaat zonder grenzen oftewel borderline of wat dan ook waar je een naam aan wil hangen. Ik zou zelf zeggen een narcist, empaat, bordeline of wat dan ook bestaat niet het zijn namen en stempels die worden gegeven aan gedrag wat zogenaamd in de maatschappij niet hoort of anders is.. Maar in feite zijn het wonden en geloofsovertuigingen dat iemand in zich draagt.
Alle dingen in emotionele onderontwikkeling, in gedrag, in verantwoording, slachtofferrol of wat dan ook komt ergens vandaan vanuit dat diegene zich niet heeft gehoord en gezien of geliefd of veilig heeft gevoeld tijdens het opgroeien. Het heeft niet geleerd om emotioneel volwassen te worden, geen eigen verantwoording geleerd, het heeft niet meegedraaid in het gezin zoals het hoort en is in een disbalans opgegroeid.
Elk kind wil en hoort een deel van het gezin te zijn. Zo leert het kind in zijn of haar kracht te staan omdat het zijn of haar eigen leven leert te leven, zijn of haar eigen verantwoordelijkheden leert te nemen en respect te hebben voor zichzelf en de plek in het gezin.
Maakt jouw kind echt deel uit van het gezin, word het gehoord, gezien of zit je in je eigen gewondsdelen en pijnen? Ben je onbewust in je eigen gedrag? ben je teveel afgeleid en niet aanwezig?
Je kan namelijk aanwezig zijn zonder aanwezig te zijn. Bij in je telefoon zitten alleen al (appjes sturen, scrollen op social, bellen, met andere dingen bezig zijn) voelt het kind dat jij niet aanwezig bent. Of met je werk bezig zijn en continu met je gedachten ergens anders zijn. Gestrest zijn of geïrriteerd, zelf je dagelijkse dingen niet op orde hebben, niet op jezelf kunnen bouwen en je afspraken nakomen... Waar je ook mee bezig bent of wat je ook voelt en probeert weg te drukken (zelf dat je alleen maar bezig bent met succes en status omdat jij je anders niet waardevol voelt) voelt je kind en geef je door of jij je er nou bewust van bent of niet.
Belangrijkste is leren in het moment aanwezig te zijn en je eigen pijn aankijken en helen. Jezelf durven zien, je eigen verantwoordelijkheden dragen en niet die van anderen (Ook niet van je kind).
Leer te luisteren naar je gevoel, leer het te erkennen en leer je grenzen.
Alles wat jij aan het kind wil veranderen in zijn of haar gedrag is wat jij afwijst in jezelf en of onderdrukt in jezelf. Wat jij ziet in je kind mag jij naar kijken in jezelf, Zij zijn immers de reflectie van jou!
Het kind zelf hoef je niet te fixen en je hoeft hun ook niet te veranderen omdat ze het gedrag hebben aangeleerd vanuit de wonden die jij hebt gedragen of die jij draagt. Wanneer jij aan jezelf gaat werken, je eigen wonden heelt, secure in jezelf wordt, je grenzen leert aan te geven, op jezelf leert bouwen, jezelf lief hebt en naar jezelf luistert, zal je doorgeven aan het kind. Hier hoef jij niet eens iets extra's voor te doen, je hoeft alleen de toxic delen in jezelf los te laten, je wonden te helen en zo zal je energetisch doorgeven aan het kind en dit zal ook zichtbaar worden in je realiteit.
Fixen of iemand willen veranderen is geen liefde, continu zeggen wat iemand niet goed doet is geen liefde. Hoe geef je dan je grenzen aan? In ieder geval door niet te projecteren en geen energie te geven aan wat je niet wil. Geef energie aan wat je wel wil, focus op het positieve, geef aan wat jij wil en wat je fijn vind...
Een voorbeeld: 'ik wil dat je je kamer opruimt' wanneer het kind het niet doet zeg je dus niet 'jij hebt nog steeds niet je kamer opgeruimd en of je luistert niet' (dat is projecteren en afwijzen in dat zij iets niet goed doen).
Je kan beginnen met kleine dingen zoals vragen wil je je bord op het aanrecht zetten of afspoelen en in de vaatwasser zetten of in de gootsteen. Wil je je was in de wasmand gooien? doen ze het niet dan ga je het niet opruimen en uitwassen (en nee, ook niet de kleding die zij nodig hebben bij sport or whatever, want dan neem jij de verantwoording van hun op jou). Wanneer het niet gewassen is wanneer zij het nodig hebben is hun les en de consequentie wat er aan hangt wanneer je je eigen verantwoordelijkheid niet neemt.
Wanneer je kleine kinderen hebt, leer het ze dan gewoon gelijk aan. Laat ze dingen zelf doen (waar ze bijvoorbeeld mee spelen, weer op te ruimen).
Trust me, je kind heeft het nodig om mee te draaien en om zelf zijn of haar eigen verantwoording te nemen anders zal het kind op latere leeftijd jou altijd nodig hebben, bevestiging zoeken van anderen, anderen hun verantwoording laten dragen of zij dragen alle verantwoording op zichzelf (daarom is het ook heel belangrijk dat jij je eigen verantwoording draagt en je pijnstukken heelt, je waarde leert kennen en weten dat je genoeg bent).
Wanneer het bij jou goed zit, zit het bij je kind ook goed.
Reactie schrijven