Je brein is zoals elke andere spier het kan moe worden.
Wanneer jij moe bent en in je hoofd leeft, vanuit stress, prestatie, angst of wat dan ook... dan kun je niet meer helder nadenken over wat goed voor je is en wat niet. Wanneer je brein moe is, ben je gemakkelijker te manipuleren.
Op school word je brein geprogrammeerd om te memoriseren. Door het memoriseren leer je en wordt je brein moe. Doordat je brein moe wordt en je de programmering meekrijgt dat je succesvol moet zijn, omdat je anders niks waard bent etc.. wordt er op je gevoel gepraat en word je dus gemanipuleerd om mee te draaien in het systeem. Jij denkt dat je iets wil omdat je wordt wijsgemaakt dat je iets moet doen en je hoofd niet zelfstandig meer goed kan nadenken of jij überhaupt wel wat wil en wat het is wat je wil, wanneer je iets wil.
Wij worden geprogrammeerd dat wij iets moeten terwijl wij soms niet eens weten wat we willen, omdat onze creativiteit en emotionele ontwikkeling niet eens is ontwikkeld.
Het succesvol zijn, hard werken en een baan vinden, iets dat een groot gedeelte van je leven zal zijn. Kinderen leren op school al dat ze stil moeten zitten, luisteren, leren en moeten meedraaien in dit systeem. Een kind is niet gemaakt om stil te zitten. Een kind hoort te ontdekken, onderzoeken, nieuwsgierig te zijn, te bewegen en zijn eigen ik te ontwikkelen. Zijn of haar creativiteit. Een kind brengt een groot gedeelte op school door zonder zijn of haar ouders en scholen hebben dan ook veel invloed op het kind naast de ouders.
Nu wil ik niet zeggen dat je intellectueel niks hoeft te leren of te ontwikkelen, maar juist je eigen brein uitdagen om te denken voor jezelf i.p.v. de voor geprogrammeerde lesstof waar een ieder wordt geprogrammeerd in hetzelfde is prachtig.
De ontwikkeling van het eigen brein, waar een alles mogelijk is en geen limiet in waar iets niet mogelijk is.
Is het juist niet prachtig om creatief te denken zonder limiet om te ontwikkelen i.p.v. dat je eigenlijk wordt geleerd om in het systeem te werken.
Ze zeggen vaak wel think outside the box, maar die box wordt in schoolsystemen wel beperkt, zolang je maar meedraait in wat zogenaamd normaal is in de maatschappij.
Zodra je anders denkt en doet word je gelabeld: heb je autisme, ADHD, Asperge of ik weet niet allemaal welke termen er nog meer zijn verzonnen voor iemand die zogenaamd zich niet zo gedraagt als wat in de maatschappij normaal is. We hangen er een label aan want dan krijgen we rust in ons hoofd en denken we te weten in welk hokje we diegene kunnen plaatsen, alsof er iets mis met iemand is en door het label eraan te hangen kunnen we zeggen 'ohhhhwww der is iets mis maar nu kunnen we het zogenaamd begrijpen' maakt niet uit je bent defect, maar met het label kunnen we je in een categorie plaatsen zodat je je minder (of juist meer) niet normaal hoeft te voelen. want wat is normaal??? in mijn ogen alles.
Normaal is bedacht in wat de maatstaven van de society zou moeten zijn en creëert gevoel van schaamte en onzekerheid, omdat je zogenaamd ergens aan hoort te voldoen.
Maar goed ik wijk af, terug op het schoolsysteem. Het systeem waar je geprogrammeerd wordt om in het systeem mee te draaien, zo volgzaam mogelijk bent en je brein moe wordt gemaakt zodat je makkelijk te manipuleren bent, je niet waardig voelt en je de rest van je leven hard mag werken, omdat je dan er zogenaamd toe doet en geld verdiend.
Ik zou zeggen adios, breek vrij uit dat systeem en volg je eigen passie, je eigen creativiteit en ontwikkel je eigen brein. Alles is mogelijk zolang je weet dat er geen limiet is en voor een ieder die op deze aarde leeft overvloed is.
Dat is je geboorterecht in overvloed leven en je passie te ontwikkelen in wat je hart je ingeeft om te doen. Creëren met je brein.
Reactie schrijven