Winterochtend

De maan schijnt nog in volle glorie omringt met een prachtige gloed. Het licht schijnt mijn woonkamer binnen en ik besluit te gaan zitten. 

Ik kijk even met volle bewondering naar de maan in al zijn pracht en dan gaat mijn zicht verder.

De winter is ingetreden over het landschap voor me. 

Iedere tak van elke boom is verpakt met een witte bevroren laag. De vogels zitten op een tak met hun vleugels dichtgeslagen langs hun lijfjes, zich beschermend tegen de kou. 

De laag bevroren ochtend dauw die een witte waas over het grasveld heeft gelegd. Het water nog niet bevroren en licht golvend. Een zachte damp die je ziet opstijgen vanaf het water de lucht in.

Wat is het prachtig en sereen.

De vogels beginnen in beweging te komen en te vliegen, sommigen elkaar najagend over het water wat een prachtig rimpel effect geeft over de golven van het water en de schittering van een ieder lichtje dat er op schijnt. 

Het lijkt magisch. 

Er beginnen in de verte over de weg steeds meer en meer auto's langs te rijden, felle lichten van koplampen razen voorbij. Gehaast, flitsend en vliegend.

Het contrast van de natuur en het leven dat is gecreëerd door de mensheid. 

Het is nu zo duidelijk in mijn bewustzijn. 

De puurheid, sereniteit, de rust van de natuur en daarachter de weg met snel rijdende auto's met daarin een ieder die zich een weg baant naar zijn of haar bestemming en geen idee er van heeft dat ik ze allemaal voorbij zie komen en de wereld vanuit deze kant ervaar.. Observerend, alleen en in alle rust. 

Hier zittend in mijn woonkamer met volle dankbaarheid voor deze ervaring, wordt het lichter en lichter. De nacht verdwijnt, de koplampen worden minder fel, de lichtjes over het water vervagen en de prachtige glans die de maan net nog vol en duidelijk had omringt lost zichzelf op in de lucht. Samensmeltend in eenheid.

De wereld is ontwaakt en de dag is begonnen.

'Talk less, see more'